آبادان حامی

سلام

این یک درد دل دوستانه ست درواقع

از سال ۷۸ درگیر اعتیاد به موادمخدر شدم و تا اواخر سال ۸۵ درگیر این افیون بودم جوری که خدا هم دیگه به بهبودیم امیدی نداشت.

روزانه بین ۵ تا ۱۰ گرم کراک و هروئین تزریق میکردم و هر روز به این امید از خواب بیدار می شدم که اون روز، آخرین روز زندگیم باشه ولی شب که از راه می رسید، میدیدم که متاسفانه هنوز زنده هستم. روزها دنبال تهیه مواد بودم و شبها واسه خوردن یه لقمه غذا، تا کمر تو سطل های زباله سرک می کشیدم

جوری شده بود که مواد فروشا هم دیگه بهم مواد نمی دادن و میگفتن نیا جلوی خونه ما چون خیلی داغون و له بودم

شبا یا توی گورستانها میخوابیدم یا زیر پل ها کنار جاده های عبوری

سرتونو درد نیارم. اطرافیان یکروز تصمیم میگرفتن که واسه خلاصی از من، بندازنم توی دریا که طعمه کوسه ها و ماهی ها بشم، یروز دیگه میگفتن نه! اینو باید آتیشش بزنیم 

ولی خب هیچ کدوم از اون تصمیم ها به مرحله اجرا درنیومد

الان اون آدم برگشته 

البته نه الان ۱۰ سال پیش برگشت و سعی کرد جور دیگه ایی زندگی کنه و با قدرت، زندگیش رو تغییر داد و داره سعی میکنه، تغییر کوچکی هم در زندگی یه سری از موجودات بی پناهِ دیگه، که بهشون میگن حیوانات شهری یا خیابانی ایجاد کنه

اگه بخوام بهتر خودمو معرفی کنم، اینجوری باید بگم

من رضا اقبالی هستم ۴۵ ساله معروف به جهانشیر، اهل آبادان

مدت هفت ساله که به اتفاق خانواده ام، حیوانات شهری بیمار و زخمی رو که با بی رحمی تمام، در کوچه و خیابونای شهرم رها شدن ، امداد می‌کنم

 اونارو به پناهگاهی که براشون ساختم می‌ برم و واسه درمان و مداواشون،به دامپزشکی منتقل می‌کنم

مراقب‌شون هستم تا کسی اونارو به سرپرستی دائم قبول کنه و اگه کسی پیدا نشد، پیش خودم می مونن تا زمانی که زنده هستم

برای ادامه‌ی این کار که هزینه‌هاش رو تا این لحظه، به صورت شخصی پرداخت می‌کنم، نیاز به حمایت شما دارم

ببری قبل از امداد 

البته ناگفته نباشه؛ یک سری از دوستانم توی توییتر و اینستا هستن که هر کدوم یه گوشه از کارو گرفتن و دارن تو هزینه ها کمکم می کنن که جا داره از همینجا دست تک تکشون رو به گرمی بفشارم ولی همونجور که میدونید، بقدری هزینه های درمان و نگهداری این زبون بسته ها بالا رفته، که حریف نمی شیم و خیلی جاها کم میاریم.

من برنامه های بزرگ تری توی فکرم دارم و اگه حمایت ها بیشتر بشن، میخوام خیز بردارم واسه عقیم کردن کل حیونای شهرم که دیگه شاهد کشته شدن و یا شکنجه های بی رحمانه اونا به دست مشتی انسان نما نباشیم و اگر عمری باقی بود، شهر به شهر سفر کنم و با کمک خودتون، طرح ملی عقیم سازی رو کلید بزنم/کلید بزنیم 

آره داشتم می گفتم 

‏اجاره ماهانه پناهگاه و هزینه آب و برقش حدود دو میلیون و پونصد هزارتومن هزینه‌ی غذای سگ ها و گربه‌ها ماهانه حدود دو‌میلیون تومان ماهانه بین پنج تا ۱۰ میلیون تومان هم هزینه کیس های آسیب دیده میشه که اغلب در آستانه مرگ با زخم‌های عفونی و بیماری‌هایی کهنه و یا تازه، گوشه‌ی خیابونا پیداشون کردم دیگر چیزی از باقی هزینه ها نگم براتون مثل مواد شوینده گی و تعمیرات و الاخ 

ببری بعد از امداد  

در حال حاضر، ساکنان پناهگاه، دو قلاده سگ هست که توسط سرپرست شون رها شده بودند و ۱۸ گربه که تعدادی از اونا توله هستند و تعدادی هم بالغ که مرتب به تعدادشون یا افزوده می‌شه یا کم 

در این هفت سال چیزی حدوده ۸۰ حیوان آسیب دیده که دقیقا یادم نیست چندتا، امداد کردم.

اون آدم زباله دیروز که الان حامی یه مشت حیون بی زبون شده،  در حد توانش و با کمک تعدادی از دوستانش هزینه‌های این پناهگاه رو پرداخت کرده و بازم میکنه و پرداخت میکنیم ولی به سختی و راستش چشم‌به‌راه شما هستیم البته اگه غم این بی پناه هارو داشته باشید که مطمئنم دارید 

و در آخر اینکه، واقعا به کمک شما احتیاج دارم

چنانچه توی شبکه های اجتماعی خواستید منو دنبال کنید، آدرس توییتر و اینستام که نمی دونم چجوری رفت بالای صفحه، موجوده و میتونید از طریق اون دوتا لینک، منو پیدا کنید 

هیچی دیگه همین 

مخلص شما، جهانشیر