Jawad_khalili

شماره کارت

5892
1013
4269
4458
به نام محمد جواد خلیلی

جواد خلیلی، متولد 1364 در شهر مشهد ایران، عکاس جوان و موفق از افغانستان است. خشونت، درماندگی، عجز، طردشدگی، واقعیت و حضور مداوم عناصر اما کمرنگ، بیان صریح کارهای جواد در عکاسی‌هایش هستند. شرایط مقید و ثابت انسان، از گذشته تا به امروز که دامن گیر شده است. خشونت از طرفی اگر اعمال شونده است اما میتواند یک واقعیت از عجز و درماندگی انسان و چه بسا عناصر موجود در زندگی مان باشد. انسان یا خشونت می‌ورزد یا طرد میشود، طردشدگی درماندگی است. درماندگی عجز است و در نهایت به اندوه می‌رسد. اندوه اگر هیچ رنگی نداشته باشد، حتما میتواند سیاه و سفید باشد. میتواند در دو حرف متضاد خلاصه شود. سیاه در برابر سفید، نفرت در برابر عشق، خشونت در برابر تسلیم و مرگ در برابر زندگی. تفاوت در مفهوم به نوعی میتواند تشابه در واقعیت امور باشد. تشابهاتی که جواد خلیلی با نگاهی ساده اما متفاوت نشان میدهد، همان تفاوت عظیم کلمات و معنایشان است. این نمونه را میتوان در اولین عکس، از مردی آرمیده با صورتی آرام در خواب دید که میخ در این جا چون عنصر متفاوت با مفهوم آرام حضور دارد. میخ ها تیز هستند و تیره، میخ ها با ضربات کوبنده    پیوند دهنده هستند. چنانچه تابلو را با دیوار پیوند میدهند، اما اینجا، ارامش و خشونت را با هم پیوند میدهند. خشونتی اصلاح شده، خشونتی مسالمت آمیز و خشونتی که از سر جبر و تحمیل نه بلکه خودخواسته است. خشونتی که واقعی است. در کارهای بعدی، مردی را میبینیم که گویی دیده نمیشود، مردی که شبحی از مرد است. شبحی که درد میکشد. شبحی که مات است و شبحی که برهنه است. این برهنگی تن شبح، برهنگی واقعیت اندوه اوست. واقعیتی دو بعدی، واقعیتی سیاه و سفید. عناصر در کارهای جواد، ساده، بدون اغراق، بعضا تصنعی و کلیشه هستند. با این حال حضورشان مصمم و جایگاه شان قوی و حفظ شده است. سیم، موزه (چکمه)، میخ، پنجره، خشت، دیوار و سادگی بودن شان کنار هم تداعی زندگی یک کارگر میتواند باشد، یا یک انسان مهاجر حتا، انسانی که با سختی ها و زمختی های روزگار همچنان ایستاده است و مقاومت میکند. سادگی فضا، سادگی ارائه اما قوی و پخته همان تفاوت های مشابه در معنا و مفهوم کارهای او است. عکاسی امروز عکاسان ما یک تفاوت عظیم با عکاسی در گذشته ( مشخصا جغرافیای افغانستان) دارد و ان هم مستند بودن سوژه هاست. کارهای قوی امروز، کارهای به شدت آزاردهنده در مفهوم و معنا هستند. این کارها، نه زیبا هستند، نه واقعیت های ماست مالی شده و نه مصنوعی. انچه در عکاسی امروز میبینیم، لایه های تیره و تاریک زندگی یک انسان دردمند است. این دردمندی الزاما اندوهناک نیست، اما قابل کتمان نیز نیست. این دردمندی یک درد مشترک است. جواد، انچه را در عکاسی هایش نشان میدهد، لحظه های دردناک زندگی انسان است که در سکوت و انزوا سپری میشوند.

Javad Khalili, born in 1985 in Mashhad, Iran, is a young and successful photographer from Afghanistan. Violence, weakness, asthenia, rejection, reality and the continuous presence of elements but dimly, are the explicit expression of Javad's work in his photography. The fixed and constant conditions of human life from past to the present. His expression is simple but deep in photography. In his artworks, he uses two contradictory but similar concepts. Like the presence of darkness against brightness, death to life. Although the concepts are mutually exclusive, but they are interdependent and   complementary. What is revealed in his photograph are the painful moments of human life that have spent in silence and isolation