TheRealMoeJoe

من محمدم. ۱۳ سال پیش عاشق آهنگ Love me do بیتلز شدم و تصمیم گرفتم یه هارمونیکا بخرم و با بیتلز همراهی کنم. چند سال بعد سازدهنی خالی دیگه مثل قبل خوشحالم نمی کرد و دلم می خواست یکی همراهم گیتار بزنه تا You ain't going nowhere باب دیلن رو بزنیم. اما از همه اطرافیان نا امید شدم و تصمیم گرفتم گیتار رو هم خودم بزنم D:

امروز نه واقعا گیتاریست خفنی هستم نه سازدهنی رو توش استادم اما هر آهنگی رو از ته دل می خونم و تمام دلخوشیم اینه که یکی بشنوه و به دلش هم بشینه.

این روزا توی خیابونای تهران می خونم چون دلم می خواد حس خوبی که دارم رو با غریبه های آشنا شریک بشم و شاید اینجوری یه کم از بی رنگی شهر کم کنم.

من فکر می کنم چون پول چیزیه که راحت به دست نمیاد، کسی که پولش رو برای آهنگی که چند دقیقه توی خیابون شنیده خرج می کنه حتما لذت برده ازش و اینجوری داره توی همون ارتباط سفری و جمع و جورمون بهم می گه به هدفت رسیدی :)

همونطور که به درستی حدس می زنید توی این کار پولی نیست اما هدف من به هر حال اینه که گیتار یا آمپیلیفایر بهتری بگیرم یه روز.