سلام، من پویام.
یه آدم در حال تجربه، با ذهنی همیشه درگیر سوال و دلی که دنبال معنا میگرده.
ماجرا از یه جایی شروع شد که همهچی یه کم زیادی شلوغ شده بود... ذهنم، شبکههای اجتماعی، زندگی روزمره.
تصمیم گرفتم یه مدتی با خودم تنها باشم، یه جور «وقت شخصی » که من بهش میگم«Self-Time» .
تو این خلوت، شروع کردم به ضبط کردن صدام—نه برای کسی، فقط برای خودم. اما وقتی چند بار این صداها رو گوش دادم، دیدم توش چیزایی هست که شاید برای آدمای دیگه هم آشنا باشه... حسهایی مثل گیجی، سوال، امید، ترس، یا حتی فقط نیاز به یه مکث ساده.
اونجا بود که «ریشه» متولد شد.
یه پادکست خودمونی، صادق و بیادا. جایی برای گفتگوهای واقعی، بیویرایش، از دل زندگی روزمره.
نه برای آموزش دادن، نه برای تحلیل… فقط برای یادآوری چیزهایی که گاهی فراموششون میکنیم.
«ریشه» فقط یه پادکست نیست.
برای من یه تمرینه—تمرین دیدن، شنیدن، و زندگی کردن با حضور بیشتر.
اما ساختن محتوای مستقل، اونم با صداقت و بدون تبلیغات، نیاز به زمان، انرژی و امکانات داره.
برای همین اینجا هستم، در «حامیباش».
حمایتهای شما بهم کمک میکنه بتونم با کیفیت بیشتر، خیال راحتتر، و ثبات بالاتر این مسیر رو ادامه بدم—چه در ضبط و ویرایش، چه در ایدهپردازی و ساخت فضاهایی که شنیدن رو عمیقتر میکنن.
این حمایت فقط مالی نیست؛ یه نشونهست.
نشونهی اینکه «ریشه» فقط صدای من نیست—صدای ماست، صدای آدمایی که دنبال معنا و گفتگوی واقعیان.
ممنونم که این صدا رو میشنوید و بهش دل میدین.