سابزیز

باسلام. من شهاب سلمانپور هستم. 29 ساله, لیسانس حسابداری دارم ولی علاقه ای به شغلش ندارم! تصمیم گرفتم سمت کاری برم که میدونم بهش علاقه مندم و اون شغل (ساخت بازیهای ویدیوئی) هست. از سال 94 شروع به یادگیری ساخت بازی برای پلتفرم کامپوترهای شخصی گرفتم که البته با وجود شرایط در اون زمان فوق العاده مشکل بود و البته همچنان هم هست. بزرگترین مشکل برای شروع به کار کردن (منابع اولیه) بود. جدای از دانش ساخت یک بازی کامل توسط یک نفر که شامل چندین بخش مختلف مثل برنامه نویسی, انیمیشن,جلوه های ویژه, طراحی کاراکتر و اجسام, طراحی مراحل, داستان نویسی, صدا و موسیقی, روند بازی و چندین بخش دیگه میشه, منابع مالی هم یکی دیگه از این نگرانیهاست که من و افرادی مثل من که کم هم نیستند باید گوشه ذهنشون باشه. بعد از گذشت نزدیک به 7 سال تونستم با پروژه ای که الان در حال کار کردن روی ساختش هستم به نتیجه های خیلی خوبی بدون حمایت خارجی و فقط با منابع شخصی خودم برسم که میتوانید از اینستاگرام و تلگرام و یوتیوب من اون هارو با چشم خودتون ببینید. 

ولی از این جای کار تا عرضه بازی واقعا نگرانی در ذهن من ایجاد کرده که این سوال ها هر روز توی ذهن من جا خوش کرده: (آیا این 7 سال همش برای هیچی بود؟ من باید قربانی سیاستهای جهانی علیه کشوری بشم که توش به دنیا اومدم و بزرگ شدم؟ آیا باید برگردم به کاری که حتی نمیدونم چرا مدرکش رو گرفتم و فقط از ناچاری مجبور شدم؟)؟ احتمالا میدونید و اگر هم نمیدونید بدونید که با وجود بازار ضعیف بازی در داخل کشور من با ماهیت (ایرانی) نمیتونم کار خودم رو به بازار جهانی عرضه کنم و حدس بزنید دلیل چیه!! چون تاجایی که من پرسیدم و تحقیق کردم کسی دلیل روشنی نمیده! نه میشه انگ نژادپرستی به بازارخارجی زد, نه میشه گفت که حامی (همه) بازیسازان هستند! در دنیای بازیهای کامپیوتری و دیجیتالی به همچین موقعیتی اصطلاحا میگن (سافت لاک). واقعا باید به بازار جهانی برای سافت لاک کردن افرا در دنیایی غیردیجیتالی تبریک گفت!تنها راهی که برای من باقی موند پیدا کردن حامی داخلی بود. که البته با گذشت چندین ماه من تونستم سایت حامی باش رو اتفاقی پیدا کنم و واقعا نمیدونم که اینجا هم به نتیجه ای برسم یا نه! فقط امیدوارم که بتونم راهی پیداکنم که حداقل توی آینه نگاه کنم و به خودم بگم که عمرم رو هدر ندادم! هر حمایتی حتی کوچک هم من رو سرزنده و خوشحال میکنه. هر حمایتی حتی روحی. با آرزوی موفقیت برای همه.